%20(1).png)
Joh Bartokj
07 Mei 2020
Er zitten zowel negatieve als positieve kanten aan de huidige Covid-19 crisis.
De negatieve kanten hoeven we niet nader te noemen, die zijn voor iedereen gelijk.
Maar zeer positief vinden wij het feit dat er in ons buurtje momenteel totaal geen parkeeroverlast is dnk zij stilliggende activiteiten bij uw vereniging.
Wij konden de afgelopen weken met een gerust hart met de auto inkopen gaan doen in de zekerheid dat er bij terugkeer parkeerruimte voor onze deur of in elk geval vlakbij zal zijn..
Voordat corona toeslag gebeurde het in de weekends meermalen dat we pas straten verder een parkeerplekje vonden.en we op onze oude dag met zware boodscjhapentassen moesten zeulen. Familie en kennissen kwamen daardoor minder op bezoek want het zoeken naar een parkeerplaatsje leek wel op de Amsterdamse grachten in het hoogseizoen
Daarom: aan de ene kant zo snel mogelijk van het virus af en aan de andere kant laat die pandemie voorlopig nog even blijven!
Met vriendelijke groet,
Stien Gerneüs
01 Mei 2020
Goedendag, ik woon om de hoek van de Speeltuinvereniging Nieuwendam. Wat ben ik bevoorrecht in deze moeilijke tijd dat ik kan wandelen met mijn hondje in het park De Breek. Dat doe ik een paar keer per dag want bewegen is goed voor mij, daar ik al 33 jaar Fibromyalgie heb (dat is een onderhuidse spierziekte, Reuma). Ik moet veel bewegen en goed naar me lichaam luisteren en ook niet te veel belasten.
Dat is soms moeilijk maar ik doe me best.
Onder het wandelen ontmoet ik veel leuke mensen waar ik een praatje mee maak, dat is ook belangrijk en helemaal in deze tijd waar ik mijn kleinszoons niet kan zien.
Een van twee en een van ruim drie jaar, ik mis ze heel erg.
Er zijn genoeg mensen die het moeilijker hebben. Zo zijn er ouderen in de verzorgingshuizen en ziekenhuizen die geen bezoek mogen hebben. Mensen die Corona hebben, kleine zelfstandige die misschien over de kop gaan, mensen die hun baan verliezen. Ik hoop dat ons clubhuis Speeltuinvereniging Nieuwendam het overleefd want dat is voor veel mensen een ramp dat ze geen kaartje kunnen leggen of gym, jeu de boules, ballet, bingo en nog veel meer kunnen spelen.
Heel veel sterkte allemaal en wees lief voor elkaar in deze moeilijke tiid.
Groetjes en maak er wat van.
Linda Man-Heida
30 April 2020
De pandemie is een ramp voor miljoenen mensen. Direct of indirect heeft iedereen in onze samenleving ermee te maken. Een economie die instortte als een kaartenhuis. Mensen die hun baan kwijt raakten, ondernemers die hun zaak in opdracht moesten sluiten of ondernemers die hun zaak maar dicht hielden omdat de kosten niet meer opwogen tegen de baten. Kunnen zij nog overleven na de crisis? (Groot)ouders die hun kinderen/kleinkinderen niet meer konden omhelzen. Ouders die er ineens een rol bij kregen, namelijk die van leerkracht, en die alle ballen in de lucht probeerden te houden. De “anderhalve meter maatschappij” wordt met stip straks de uitdrukking van 2020. Tijdens de “intelligente lock down” werd ik 55 en ik ga er vanuit dat de maatschappij, waarin ik opgegroeid ben, voorgoed anders is geworden.
Ik prijs mij gelukkig dat ik, tot nu toe, geen directe familie of vrienden heb verloren aan de Corona sluipmoordenaar. Er hoefde bij mij ook geen behandeling uitgesteld te worden waardoor ik langer ziek zou zijn geweest. Ik ben ook mijn baan niet kwijtgeraakt en heb ook geen inkomstenverlies. Wat dat betreft behoor ik tot de gelukkigen maar natuurlijk is mijn leven ook wel anders geworden. Is “anders” per definitie alleen negatief? Ik ben van nature een optimistisch persoon en probeer altijd te kijken wat er positief is aan een nare situatie. Dat wil niet zeggen dat er geen negatieve kanten zijn maar daar wil ik nu even niet op focussen.
Wat heeft het mij tot nu toe opgeleverd?
Ik ben juf van een geweldige groep 6 die ineens thuis moesten werken. Ik moest instructiefilmpjes maken en heb geleerd hoe ik dat moest doen en hoe ik daarbij een tekentablet kon gebruiken. Ik heb via internet contact gehouden met mijn leerlingen. Ik kon dat doen via allerlei programma’s waar ik nog nooit mee had gewerkt. Het is heel bijzonder om leerlingen op de computer te spreken, een deel van hun thuis te zien en ze ook nog een som extra proberen uit te leggen omdat mijn instructievideo toch niet duidelijk genoeg was voor deze leerling. Een diepe buiging voor ouders die ineens, naast hun eigen werk, hun kinderen moesten begeleiden.
Ik heb de rust ervaren van een stad in lock down, ik heb vogels horen fluiten, het gras bijna horen groeien. Ik heb gezien hoe er prachtige buurtinitiatieven ontstonden om elkaar te helpen. Kinderen gingen op “berenjacht” in hun wijk, er werden boodschappen gedaan voor hen die dat lastig zelf konden doen. Ik zag dat mensen zich nog meer bewust werden van de beroepen die er werkelijk toe deden: het zorgpersoneel, politie, brandweer, boeren, vrachtwagenchauffeurs, stadsreiniging, openbaar vervoermedewerkers en de supermarktmedewerkers. Er zijn er nog meer maar u snapt zelf wel welke beroepen er als basis nodig zijn in een maatschappij. Het besef is hopelijk bij iedereen doorgedrongen dat directeuren dan wel nodig zijn voor de doorgaande lijn maar dat zij niets zijn zonder de mensen op de werkvloer! Ik heb gezien hoe sommige ondernemers creatief konden omgaan met de ontstane situatie en hoe veel mensen in de samenleving bereid waren om lokale ondernemers hierin te ondersteunen. Daar werden niet alleen de ondernemers mee geholpen maar ik kreeg toegang tot producten waar ik het bestaan niet van wist. Ooit gehoord van chioggia biet?
Ik werk 5 dagen in de week en ben aangewezen op mijn auto om daar te komen. Ik was nu toch een stuk minder geld kwijt aan benzine omdat ik niet steeds heen en weer hoefde te rijden. De olieprijzen kelderden ook gigantisch. De lucht werd schoner en dieren kwamen nieuwsgierig kijken waar die gekke tweebenige wezens met hun al hun herrie toch waren gebleven. Inbraken en straatroven werden veel minder gepleegd doordat mensen meer thuis waren.
En dan mijn huis. Zoals zovelen ben ook ik aan het opruimen geslagen. Eindelijk mijn schuur een keer opgeruimd. Ik kwam dingen tegen die ik in geen jaren gezien had. Soms een blije verrassing maar vaker vroeg ik mij af waarom ik dat in vredesnaam niet 15 jaar geleden al weg had gegooid. Een elektrische citruspers: de enige keer dat ik dit ding gebruikte was als ik in een opwelling 3 kilo sinaasappels gekocht had in de aanbieding. Ik kan mij niet meer herinneren wanneer ik dat voor de laatste keer gedaan had. Jassen die ik toch nooit meer droeg ook al was ik dat wel van plan geweest. Weg ermee. Oude schoenen die niet meer te redden waren, wachtte hetzelfde lot. Brood- en een ijsmachine: naar de kringloop. Langzaam maar zeker vulde ik de ene vuilniszak na de andere met overblijfselen van 20 jaar wonen in Nieuwendam. Wat overbleef was een zee aan ruimte in mijn schuur. Ik ben vast van plan om het zo netjes te houden maar ik ken mijzelf ook een beetje………………………
Als Corona op een gegeven moment bestreden kan worden, en ik twijfel er niet aan dat dit op den duur gaat gebeuren, dan hoop ik dat het gezonde verstand van mensen blijft werken. Want dit zal niet het laatste virus/gebeurtenis zijn dat de gezondheid van mensen kan bedreigen.
Ik hoop dat deze crisis één ding oplevert voor de maatschappij: dat wij onze vrijheid nooit meer vanzelfsprekend vinden. Voor die vrijheid is hard gestreden en betaalt in mensenlevens. Dat was 75 jaar geleden zo en nu weer.
Libertario Delgado Valoroso
27 April 2020
Ik ben Libertario en secretaris bij Speeltuinvereniging Nieuwendam en werkte bij de KLM.
Helaas ben ik mijn baan kwijt doordat ik een contract had tot 1 me wat nu niet werd verlengd. Het is ook dramatisch bij de KLM want bijna al mijn ex-collega's zijn thuis en er vliegt bijna geen vliegtuig.
Dan heb ik ook nog de situatie van de Speeltuinvereniging dat gesloten is, wat ik heel jammer vind. Ik begrijp het wel want veiligheid en gezondheid is het belangrijkst. Het is toch een sociale plek waar de buurt en ouderen bij elkaar komt. We hebben verschillende clubjes zoals de klaverjasclub, accordeon of keepfit wat toch druk bezocht werd. De bingo werd ook elke keer drukker en heel veel vaste klanten. Dan is het weer mooi dat je ziet dat we een vereging zijn waarbij de buurt en ouderen bij elkaar komen en samen tijd besteden met ieder zijn interesse.
Wat jammer is dat we geen hulp of steun krijgen van de overheid of gemeente.
Zelf ben ik begonnen met klussen thuis, ik had er nooit de tijd voor en nu wel. Dingen die gedaan moesten worden kunnen nu eindelijk gedaan worden en het huishouden is volgens mij voor het eerst helemaal op orde. Ik heb 2 dochters die nu wat vaker bij me zijn ook en als we samen zijn doen we veel spelletjes, samen koken, veel wandelen en helpen met schoolwerk. We proberen de televisie niet aan te doen tot een uur of 17:00 en het lukt aardig. Af en toe slaat de verveling even toe maar vaak vliegen de dagen ook weer zo voorbij en zeker als het mooi weer is. Dit vind ik het enige positieve aan deze situatie is dat ik veel bij met mn dochters samen kan zijn en er rust heerst. Zeker omdat ze nu wat ouder worden en ik ze steeds minder zag.
Ik hoop dat de situatie snel veranderd en beetje voor beetje onze oude leven weer kunnen oppakken. Dit was ook wel een wake-up call voor verschillende situaties en leefstijl.